با این خدا زندگی کن
ایمان بیار بهش
قبولش کن
باهاش معامله کن
باورش کن
بهش تکیه کن
ایشون اخلاقش اینجوریه
میبره تا مرز ناامیدی
. . .
تمام کمبودهای زندگی پشت پرده هست
داره خدا, عمدا نمیده
همه ی روزی های تو هست, نمیده, عمدا نمیده
/ دانلود صوت /
آیت الله مجتهدی تهرانی
خداوند تبارک و تعالی فرمود:
اگر بنده بداند من خدای او هستم و هرچه صلاح اوست به او می دهم، در دلش از من ناراضی نمی شود. در حدیث است که
"انتم کالمرضی و ربّ العالمین کالطبیب."
ما همه مانند مریض هستیم و خدا مانند طبیب.
ساعت 10 صبح دکتر به همراه مامور آشپز خانه وارد اتاق بیماران می شود. ده تخت هم داخل اتاق است، دکتر می گوید: "به این چلو کباب بدهید با کره، به تخت کناری غذا ندهید، به او سوپ بدهید، به این شیر بدهید، به او کته ی بی نمک بدهید، به این آش بدهید، دیگری نان و کباب." مریض ها همه یک جور به دکتر نگاه می کنند. حتی به کسی هم که می گوید غذا ندهید، او می فهمد که امروز عمل جراحی دارد و نباید غذا بخورد، چون می فهمد و می شناسد که دکتر خیرش را می خواهد، اعتراض نمی کند.
حالا اگر بلند شود و بگوید که چرا به آن مریض چلوکباب بدهند و به من ندهند، دکتر می فهمد که این شخص روانی است.
ما هم اگر به خدا بگوییم خدایا، چرا به فلانی خانه ی دوهزار متری دادی و به من ندادی،ما هم قضا و قدر الهی را نشناختیم و نفهمیدیم، باید بفهمیم. همان طور که مریض می فهمد و به دکتر اعتراض نمی کند، ما هم به خدا نباید اعتراض کنیم و هرچه به ما می دهد راضی باشیم.
آیت الله مجتهدی تهرانی:
می گویند چرا شیعه نماز اول وقت نمی خواند.
برادران عزیز، اول اذان همه کارها را تعطیل کنید.
اگر بازاری هستید، و نمی خواهید مغازه را ببندید،
داخل مغازه نماز بخوانید.
یکی از بازاری ها،
یک روز خودش در مغازه نماز می خواند
و شاگردش را به جماعت می فرستاد
و یک روز برعکس .
اگر نمازت را اول وقت بخوانی
خدا همه کارهایت را سر و سامان می دهد
و در ضمن خواندن، حضور قلب را هم رعایت کن.
باید حضور قلب را از خدا بخواهی.
آیت الله سید عبد الهادی شیرازی قبل از تکبیره الاحرام،
عرضه می داشتند:
السلام علیک یا ابا عبد الله،
این هم در حضور قلب موثر است
. مطلب دیگر اینکه فکر کن آخرین نمازی است که می خوانی
، آن وقت شروع به نماز کن و این خیلی تاثیر دارد.
گویند شخصی که اهل روستا بود سه کار داشت:
یکی اینکه گندمش را به آسیاب داده بود برای آرد کردن،
و باید زود می گرفت،
دوم اینکه الاغش گم شده بود و باید دنبال آن می رفت
و سوم اینکه نوبت آب دادن زمینش بود و باید باغش را آب می داد،و در همان حال دید وقت اذان است.
گفت حالا نماز را بخوانیم، خدا بزرگ است و توکل بر خدا کرد.
نماز را که خواند شخصی آمد و گفت:
فلانی گندم شما را آسیابان،
اشتباهاَ زودتر آرد کرده و من برایت آورده ام.
چون مشغول تعقیبات نماز شد،
شخصی سرش را داخل مسجد کرد و گفت:
باباجان چرا نیامدی باغت را آب بدهی، ما باغت را آب دادیم.
نماز دوم را که خواند خواست برود شخصی دیگر آمد و گفت:
این الاغ را دیدم که دارد می رود ، فهمیدم مال شما است، گرفتم و آوردم.
اگر سر ظهر پدرت تو را صدا بزند و تو همان موقع بگویی بله،
می گوید: بیا پدر جان کارت دارم.
ولی اگر بعد از ظهر بروی بگوئی:
پدر جان ظهر مرا صدا زدید، چکار داشتید؟
پدر می گوید: الان جواب می دهی. من ظهر تو را صدا زدم.
نماز هم چنین است
یعنی خداوند اول ظهر صدا می زند قد قامت الصلوة
ولی تو بعد بروی و بگوئی الله اکبر...
از مرحوم حاج آقا مجتهدی نقل شد که میفرمودند:
آقای آخوند (ملاعلی همدانی) از آقای نخودکی خواست که او را موعظه کند.
آقای نخودکی گفت: مـــرنــج و مــرنجـــان!
آقای آخوند گفت مرنجان را فهمیدم یعنی کسی را اذیت نکنم.
ولی مرنج یعنی چی ؟ چه طور میتونم ناراحت نشم؟ مثلا وقتی بفهمم کسی مرا غیبت کرده یا فحش داده چطور میتوانم نرنجم؟!
آقای نخودکی گفت: علاج آن است که خودت را کسی ندانی اگر خودت را کسی ندانستی دیگر نمی رنجی
همچنین عارف کامل مرحوم آقای حاج اسماعیل دولابی نیز فرمود:
«خلاصه و لبّ اخلاق در دو کلمه است : مرنج و مرنجان»
مرحوم حاج اسماعیل دولابی می فرمود:
مادرت را ببوس، پایش را ببوس تا به گریه بیفتد، خودت هم به گریه می افتی، آن وقت کارت روی غلتک می افتد و همه درهایی که به روی خود بسته ای، خدا باز می کند.
این که فرمود بهشت زیر پای مادر است یعنی تواضع کن.
نکند حق آنها را تضییع کنی که راهت بسته می شود.
اگر زنده اند یا مرده، هر طور می توانی آنها را از خودت راضی کن.
مادرتان را ببوسید، به پای او بوسه بزنید، وقتی دل آنها از شما راضی و شاد شود، از ته دل دعایتان می کند و این در سیر شما بسیار موثر است.
انسان نباید اینقدر اسیر عادات باشد.
متأسفانه باید عرض کنم که عادات اجتماعى، بیشتر در میان خانمها رایج است تا آقایان.
مثلًا رسم چنین است که در روز سوم و هفتم و چهلم میّت، چنین و چنان کنند
یا در عروسى رسم این است که روى سر عروس قند بسایند و امثال اینها
مى گویند: رسم است، چه مى شود کرد؟
مگر مى شود آن را زیر پا گذاشت؟!
حال چه فلسفه اى دارد و چرا؟ جواب مى دهند:
رسم است دیگر،
رسم را که نمى شود انجام نداد.
این یعنى زبونى، حقارت و بیچارگى.
انسان نباید اینقدر اسیر عرفها باشد.
آدم باید تابع منطق باشد.
البته مثل امروزیها هم نباید بى جهت سنت شکن بود و گفت: من با هرچه سنت است مخالفم! خیر، من با هرچه که سنت است مخالف نیستم؛ با هر چیزى که منطق دارد موافق و با هرچه که منطق ندارد مخالفم. آن هم از آن طرف افتادن است.
***
استاد شهید مرتضی مطهری،مجموعه آثار، ج23، ص: 612
آیت الله بهجت:
دعایی از امام صادق(ع) برای استخلاص(رهایی از گرفتاری) به این صورت وارد شده است:
یا کائِناً قَبلَ کُلِّ شَیءٍ و یا کائناً بَعدَ کلّ شیئء یا مُکَوِّنَ کُلِّ شَیءٍ، اَلبِسنِی دِرعَکَ الحَصِینَةَ مِن شَرِّ جَمِیعِ خَلقِکَ.
حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) در فرمایشات خود درباره اصلاح نفس فرموده‌اند:
اشکال در این است که خودمان را اصلاح نمی‌کنیم و نکردیم و نخواهیم کرد، حاضر نیستم خودمان را اصلاح کنیم. اگر ما خودمان را اصلاح می‌کردیم، به این بلاها مبتلا نمی‌شدیم.
حضرت نبی اکرم (ص) فرمود : ألا اخبرکم بدائکم و دوائکم، داؤکم الذنوب ودواؤکم الاستغفار. ما می‌خواهیم هر چه دلمان می‌خواهد بکنیم، اما دیگران حق ندارند، به ما اسائه‌ای بکنند؛ ما خودمان، به نزدیکانمان، دوستانمان، هر چه بکنیم، بکنیم، اما دیگران، دشمنان، حق ندارند به ما اسائه ای بکنند.
آخر ما اگر خودمان را درست بکنیم، خدا کافی است، خدا هادی است. ما خودمان را نمی‌خواهیم درست بکنیم، اما از کسی هم نمی‌خواهیم آزار ببینیم. آنهایی که طبعشان آزار است، کار خودشان را می‌کنند، مگر اینکه یک کافی و یک حافظ جلوگیری بکند.
ما اگر خودمان به راه بودیم، در راه می‌رفتیم، چه کسی امیر المؤمنین(ع) را می‌کشت، چه کسی حسین بن علی(ع) را می‌کشت، چه کسی همین را (امام زمان عج) که حالا هست، هزار سال هست، او را مغلول الیدین کرد.
ما خودمان حاضر نیستیم خودمان را اصلاح بکنیم. اگر خودمان را اصلاح بکنیم، به تدریج همه بشر، اصلاح می‌شوند.
ما می‌خواهیم اگر دلمان خواست دروغ بگوییم، اما کسی به ما حق ندارد دروغ بگوید؛ ما ایذاء بکنیم دوستان خودمان را، خوبان را، اما بدها حق ندارند به ما ایذاء بکنند.
بابا با خدا بساز، کار را درست می‌کند. چرا در خلوت و جلوت، دلت هر چه می خواهد می‌کنی؟ مگر نمی‌فرماید: و من یتق الله یجعل له مخرجاً، و یرزقه من حیث لا یحتسب، و من یتوکل علی الله فهو حسبه، إن الله بالغ أمره قد جعل الله لکل شیء قدرا.
سوره طلاق/آیه 2- 3
انّ مع العسر یسرا فانّ مع العسر یسرا: هر آینه "در" سختی آسانی است.
نفرمود: انّ بعد العسر یسرا.
در دلِ عسر، یسر خوابیده است.
یعنی در همین سختی و ناراحتی، نه پس از آن، شیرینی و راحتی هست.
به آنچه خدا برایت پیش آورده صابر باش و تن بده و تسلیم باش تا شیرینی اش ظاهر شود.
حاج محمد اسماعیل دولابی رحمه الله علیه
