تمام شد. . .

یک سالِ دیگر هم

بدونِ "تــــو"

تمام شد. . .

**

تمام سال و ماه و هفته و دقیقه ام خسته اند بی تو . . . 

ألاّ تَحزَنی

فأجاءها المخاض إلی جذع النخلة...فناداها من تحتها ألا تحزنی... *

اما این بار

در شعله ور بود

و او از شدت درد حمل

پناهی جز دیوار نداشت...

*مریم/23,24

فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا ﴿۲۳﴾
تا درد زایمان او را به سوى تنه درختخرمایى کشانید گفت اى کاش پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش شده بودم

فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا ﴿۲۴﴾
پس از زیر [پاى] او [فرشته] وى را ندا داد که غم مدار پروردگارت زیر [پاى] تو چشمه آبى پدید آورده است

دلم خــــــــاک میخواهد

دلم خــــــــاک میخواهد

نه از جنس ِ این خاک های زمینی...

من یک خاک میشناسم که بوی بهشت می دهد...

باور کن!

وقتی صورتم را می پوشانم در رمل هایش

انگار نه!واقعا لمس ِ خود ِ بهشت است...

انجا بدی هایم را جا می گذارم

یک مــن ِ جدید برمیگردم...

مثلا رمل های نرم فکه یا .....!

ان شاءلله فردا عازم راهیان نور هستم

حلال بفرمایید، التماس دعا

یاران چه غریبانه...

شعــــــــــر نیستـــــــ

عیـــــــنِ درد استـــــــــ

یاران چه غریبانـــــــــه

رفتنــــــد از این خانــــــه

سعادت را آنها بردند

که آن چیزی را که

خدا به آنها داده بود

تقدیم کردند

و ما

عقب مانده ی آنان هستیم

امام خمینی (ره)

خوشــا آنـان کـه بـا شـهـادتـ رفـتـنـد ...

چند صباحی ست که شهدا هـــم تــَرکم کــرده اند و
جای خالیشان در کوچه پس کوچه های روزمره گی هایــم نمایان است.. 
خشاب ِ ایمــانم خالی شــده و سقف ِ سنگــرم ، چکه میکند و دیگــر در برابر گناه ایمــن نیستــم !!

عطش ِ نــَفــس ، اَمانم را بــریده و قادر به تحمل ِ تشنگی در هوای گـــرم ِ گنــاه را ندارم !

 

 

هوایِ تـــــــو

به جز هوایِ تــــــو و شانه هایِ آرامت

برای گریه مگر جای دیگری هم هست؟

انّ مع العسر یسرا

انّ مع العسر یسرا فانّ مع العسر یسرا: هر آینه "در" سختی آسانی است.

نفرمود: انّ بعد العسر یسرا.

در دلِ عسر، یسر خوابیده است.
یعنی در همین سختی و ناراحتی، نه پس از آن، شیرینی و راحتی هست.
به آنچه خدا برایت پیش آورده صابر باش و تن بده و تسلیم باش تا شیرینی اش ظاهر شود.

حاج محمد اسماعیل دولابی رحمه الله علیه

زیارتِ خاص. . .

وقتی خودت را برای یک زیارت چند ساعته آماده می کنی. . .

یکدفعه همه چیز دست به دست هم می دهند تا از زیارت جا بمانی. . .

 هرطور شده خودت را به حرم میرسانی، هرچند به اندازه یک زیارت 15 دقیقه ای. . .

ولی. . .

 با درِ بسته مواجه می شوی. . .

هرچند همیشه از همین جا با امامت حرف میزنی؛

ولی اینبار حسِ دیگری داری. . .

حسی که

انگار راهت ندادند؛

انگار چشمانت لیاقتِ دیدنِ ضریحش را ندارند

انگار آنقدر باید در بزنی، بروی و بیایی تا در را به رویت باز کنند. . .

وقتت تمام می شود و هنوز پشتِ درِ بسته مانده ای. . .

***

زیارتِ متفاوتی بود. . .

الحمدلله. .  .

همسایه او. . .

چه شیرین است

همسایه ی "او" شدن. . .

**

برای من که همیشه 1000کیلومتر فاصله داشتم

100 کیلومتر، همسایه محسوب می شود...