الدُّعَاءُ سِلَاحُ الْمُؤْمِنِ. . .

گاهی هم

سخت ترین کار می شود همین؛

دعا. . .

 

+

امام حسین علیه السلام:

عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.

 

++

سلاح مومن برای جنگ درونی و جنگ با نفس دعا است؛ دعایی که مانند نماز ستون دین است.

 

+++

دعا کنید کمی دعاهامان خالصانه شود. . .

طبق معمول منِ بی سر و پا جا ماندم. . .

حرم لبریز زائرها

مسافرها
مجاورها
گروهی آذری ها و گروهی از شمالی ها
یکی از پای قالی و یکی از بین شالی ها
وحالا هرکدام آرام
زبان واکرده در این ازدحام، آرام:
"ببین این دست پینه بسته را آقا
ببین این شانه های خسته را آقا
به بیخوابی دوچشم خویش رامجبووور کردم من
به زحمت پول مشهد آمدن را جوور کردم من
نشستم تا بگیرم دامن ایوان طلایی را
به سمتت باز کردم دست خالی گدایی را"

یکی درد دلش را با امام مهربان می گفت
یکی بالای گلدسته اذان میگفت
صدا پیچید در صحن و حرم، گویا درو دیوار با انصاریان میگفت:
"اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی..."

یکی بغضِ میان آه را میگفت
یکی هم خستگیِ راه را میگفت
جوان زائری در گریه هایش"آمدم ای شاااه" را میگفت.

خلاصه عده ای اینجا و خیلی ها ز راه دور ،
دلگیر حرم هستند
همانهایی که جاماندند و حالا پای تصویرِ حرم هستند.. 

 

+

دلتنگم؛

دعا کنید جور بشه زودتر برم. . .

فَمُلَاقِیـهِ. . .*

از تــــو می گیــرد همان را که به دلت نزدیک ترش داشتـه بودی

و تـــــو آغوشت را به زانوانت می بخشــی 

و به دلــــَت دلداری می دهی

دلداری می دهی...

و خودت خوب می دانی که اگر دلبـری کاری دشوار است

و زدلبــــری نتوان لاف زد به آسانی
لاجرمــ دلداری دشوارتر است

زیــــر و زبـــر می شوی زیـــر بار امانتــَ ش 

چونان مــوری که دانه ای را به راهی صعب می برد

بعضــت می گیــرد
مثل ماهی توی حوض که عاشق ماه بلنـدی شده 
به دلــــَت آتش مهری گرفته که از دور می سوزاندَت

مثل عکس رخ مهتاب که افتـــاده در آب
در دلَم هستی و بیـن من و تــو فاصله هاست

و تـــو می دانی عاقبت این بلنـــد پروازی عاشقانه را

هرگز به تـــو دستـم نرسد ماه بلنـــدم
اندوه بزرگیست چه باشی چه نبــاشی

امــا...
روی ِ دل ِ عاشقَ م به تــــو باشــد اگر...
می آیــی و می بریَ م



*

یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَــدْحًـا فَمُلَاقِیـهِ 

 اى انسان!
 همانا تــو در راه پروردگارت رنج فراوان می کشی، پس او را دیدار خواهى کرد. 



+چهل تکه ام را می پذیری؟
دیدی!
دست دلِ  آدم را که میگیری، یک راست می بری سر وقت ع ش ق  خودت ...
همیشه همینکار رابکن
حضرت عشق

منبع: ( + )

یُغنِهِمُ اللهُ. . .*

همسفر شدن تا بهشت،

دغدغه ی دینداری میخواهد،

نه اقتصادی!

کاش به جایِ غذایِ جسم

کمی هم نگرانِ غذایِ روحـمان بودیم. . . ! 

  

*

وَ أَنْکِحُوا الْأَیامى‏ مِنْکُمْ وَ الصَّالِحینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ32

 

مردان و زنان بی همسر خود را همسر دهید ، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را

اگر فقیر و تنگدست باشند،خداوند از فضل خود آنان را بی نیاز می سازد

خداوند گشایش دهنده و آگاه است!

سوره مبارکه نور / 32

و هو خیرالرازقین. . .

برای آرامش، کافیست

به خیر خواهیِ خدا ایمان داشته باشی

و به جایِ گله،

برایِ آرامشِ دلِ دیگری دعا کنی. . .

 

 

+

آیه ای که در روز بارها مرور میکنم:

 

عَسَى أَن تَکْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ

 

چه بسا چیزى را خوش ندارید و آن براى شما بهتر است،و بسا چیزى را دوست دارید و آن براى شما بدتر است، و خدا مى داند و شما نمى ‏دانید.

سوره بقره / آیه 216

 

++

استاد پناهیان:

باید به مشکلات به گونه ای نگاه کنیم که شاکی نباشیم و شاکر باشیم تا بتوانیم شیرین بندگی کنیم.

أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ. . .*

یَا ابْنَ یس

کودکانِ غزه

چشمِ امیدشان به توست؛

برگرد مولا . . .

  

 

+

" فَإِنّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ "

 

*

أَیْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَةِ

أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقَامَةِ الْأَمْتِ وَ الْعِوَجِ

أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ

 

کجاست آن مهیّا گشته براى ریشه ‏کن کردن ستمکاران،

کجاست آن‏که براى‏ راست نمودن انحراف و کجى به انتظار اویند،

کجاست آن امید شده براى از بین بردن ستم و دشمنى

خُذ بِیَدِکَ و رَحمَتک. . .

مانند کودکی که

جز در آغوش مادر آرام نمی شود؛

به آغوشـــت محتاجم. . .

 

+جز تو پناهــی نیست. . .

یا مَنْ لایُکافِئُ عَبْدَهُ عَلَی ‏السَّوآءِ. . .*

میدانم لایقِ داشتنت نیستم؛

 

اما بیــا و

 

به کم قانع باش. . .

 

*

اى کسى که مزد بنده خود را بیش از عمل او می‏دهى

بِحَقِّ هذَا الْیَومِ. . .

عیدِ من

روزی ست که

نمازش را به تو اقتدا کنم. . .

 

+

خدا شاهده درد دارم بیا؛

کجا بغضــمو جا بذارم بیا. . .

 

++

عیدتون مبارک

وِداعَ مَنْ عَزَّ فِراقُهُ. . .*

ماه تمام شد و

به تــو نرسیدم. . . ! 

 

+

کاش با رفتنت، من هم می رفتم

ماهِ خدا. . 

  

*

فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ،

وِداعَ مَنْ عَزَّ فِراقُــهُ عَلَیْنا،

وَ غَمَّنا وَ اَوْحَشَنَا انْصِرافُــهُ عَنّا، 

اینک آن را وداع می گوئیم 

و داع کسى که هجرانش بر ما غم ‏انگیز است

و روى گرداندنش ما را به اندوه و وحشت دچار کرده

 صحیفه سجادیه/دعادر وداع ماه مبارک رمضان

اَنْتَ الْحَلیمُ وَ اَنَا الْعَجُولُ. . .*

فردا

دیر است

الآن می خواهمــش؛

می شود. . . ؟

 

*

وَ أَنْتَ الْمُجِیبُ وَ أَنَا الْمُضْطَرُّ

وَ أَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْمُعْطِی عِبَادَکَ بِلا سُؤَالٍ

فرازی از دعای یستشیر

اینجا دلی هواییِ توست. . .

بی تـــو

سخت که نه؛

اصلا نمی گذرد. . .

 

+

ویرانه است بی تو تمامِ جهانِ من. . .

 

فأمّا الیتیم فلا تقهر. . . *

امشب؛

با رخت عزای پدرم به خانه ات آمده ام. . .

 
*
پس یتیم را هرگز خوار و رانده مساز

ضحی/۹

الهی بِعلیٍّ. . .

پدرمان رفت. . .

چه شبیست؛

شبِ یتیمی و شب قدر؛

شبی که دست بر سر یتیمان می کشند

مگر می شود یتیم باشیم و پدر پناهـمان نشود؟

مگر می شود بخواهیم و نگاهـمان نکند؟

مگر می شود پدری که همیشه یتیم نوازی کرده، فرزندان خود را در آغوش مهر خود نگیرد؟

مگر می شود طلب خیر کنیم و یکسالمان را تضمین نکند؟

نه..

کجا شنیده ای که پدر دست رد به یتیمان بزند

آن هم یتیمان خودش؟

الهی بِعلیٍّ. . .

 

+

پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله):

أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة ؛ 

من و علی (علیه السلام) پدران این امت هستیم.

 

التماس دعـــا

شروعِ روضه. . .

روضه خوان از یتیمی می گفت و

رقیه ی سه ساله(س) . . .

کنارم رقیه ای نشسته بود که در سه سالگی یتیم شده
حالش را نفهمیدم؛
اما بعد از پایانِ روضه

دیدم در آغوشِ مادرش نشسته؛

حالا؛

روضه برایِ من شروع شد. . . 

 

+حال و هوای روزی که منزل شهید رفته بودیم و خواسته ای که ازشون داشتم تداعی شد. . .

اللهمـــ ارزقــنا توفیقـــ الشهادة فی سبیلکـــ 

++

امام محمد باقر علیه السلام:

نزدیکترین و سریعترین دعا به اجابت ، دعایى است که انسان در غیاب برادر خود براى او مى کند.

"میزان الحکمة، ج4،ص63"

 

التماسِ دعــآ

ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ. . .*

باز شب قدر و

باز من و

باز خدا . . .!

و دردِ من 

از جایی آغاز شد

که در شبهای قـــدرم

"تـــو" را طلب نکردم. . .

اما این بار؛

من و

خدا و

خواستن ِ "خودِ خدا". . . !

 

 

+

از خدا، غیر خدا را طلب کردن، کم خواستن است

 

++

راستی!

تو در شب قدرت، از خدا چه خواستی که اینگونه آرام گرفتی. . . ؟

 

+++

التماسِ دعا

 

 

*

خدایم گفت:

" بخوانید مرا، تا برایتان اجابت کنم "

مرا دور از تو خواهد کشت "با هم" های بعد از تو. . .

هیچ یادت هست؟

نگاهم کردی و رفتی. . .

دانستم برگشتن که هیچ؛
دیگر باهم رفتن هم حتی در کار نیست؛

بغض کردم و گفتم:

به خدا می سپارمت

لبخند زدی و گفتی:

مرا از خدا پس خواهی گرفت. . .
یک روزی. . .

آری فهمیدم منظورت را، لابد
"آن روز که بیایم پیش خدا"

 

و اکنون
سالهاست که رفته ای
سالهاست که تنها مانده ام؛

سالهاست که ضیافت داریم هر شب. . .

آخر میدانی؛

راستش را بخواهی دلم برایت بدجور تنگ شده است. . .

 

هرشب
دست های خودم که نه، دست های کودکانمان را هم
بالا میگیرم و با یاد آن شب که مادرم گفت

من هم پیشوای بچه هایمان میشوم و... میگویم:

اللهم عجل وفاتی سریعا. . .
 

+
کاش همه ی کودکان دنیا از آن من بودند تا با دست های همه ی آن ها میخواستم که...

++

بغض نوشته ای از دیدن حالات همسر یک شهید...

منبع: ( ذکرنوشته های دل )

  

 

*

بیا برگرد ، با هم گاه... ، با هم راه... ، با هم... آه ! 

مرا دور از تو خواهد کشت "با هم" های بعد از تو

مژگان عباسلو

یا مَن هُو َبِمَن رَجاهُ کَریم. . .

دل کـاش جـز مسـیر تو راهـی بلـد نبـود. . .

 

اعوذ بالله من شر نفسی. . .

 

اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسى مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَ. . .*

خدایا

یاریمان کن 

در امتحانِ بنـــدگی

جــا نزنیم. . . !

 

+

اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسى مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَ 

راضِیَةً بِقَضاَّئِکَ 

صابِرَةً عَلى نُزُولِ بَلاَّئِکَ

مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْیا بِحَمْدِکَ وَ ثَناَّئِکَ

فرازی از زیارت امین الله

 

( + ) ( + )

 

وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ. . .

چه سختست آنگاه که دیگران خوبت می پندارند

و خود میدانی درین سرای فانی نیز هیچ جایت نیست.

آنگاه که خود را میشناسی و

آگاهی ازین غفلت که هردم ز عمر خویش به تباهی و عصیان و سرکشی بسر بردی.

اما وای بر من

که هر ثانیه از عمر خویش را باید به نعره بگویم :

" وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ. . . "

سخت است، سخت است، سخت ...

که گمراه باشی و خاطی ، ولی نیک برایت بگویند و بپندارند.

 

+

الهی اعوذ بک من نفس لا تقنع و من قلب لا یخشع