بندگی، پـــــَر. . .

طول هفته که هیچ،

حتی جمعه هایمان هم بی یادِ تو می گذرد؛

فقط شاید غروب هایِ دلگیرش، 

کمی از "روزمرگی"ها جدایمان کند...

واِلّا

"عهد"هایمان پَر. . .

"ندبه" ها، پَر. . .

"بندگی"، پـــــَر. . .

+

بدونِ تو؛ دنیا جایِ قشنگی نیست. . .

فقد طالَ الصَّدی. . .*

تشنگیِ مان 

از حد گذشته؛

مولا. . .

نماز باران می خوانیم نذر آمدنتان. . .

ببار و

سیرابمان کن

 

 

*

مَتی یَنتَفِعُ مِن عَذبِ مائکَ فقد طالَ الصَّدی. . .

کی شود که  از چشمه‌ی آب زلال ظهور تو بهره مند شویم که عطش طولانی گشت.

فرازی از دعای ندبه

أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ. . .*

یَا ابْنَ یس

کودکانِ غزه

چشمِ امیدشان به توست؛

برگرد مولا . . .

  

 

+

" فَإِنّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ "

 

*

أَیْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَةِ

أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقَامَةِ الْأَمْتِ وَ الْعِوَجِ

أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ

 

کجاست آن مهیّا گشته براى ریشه ‏کن کردن ستمکاران،

کجاست آن‏که براى‏ راست نمودن انحراف و کجى به انتظار اویند،

کجاست آن امید شده براى از بین بردن ستم و دشمنى

تو را من چشم در راهم . . .

وقتی قدم برمی‌داری و روی زمین راه می‌ری، وقتی از کنار شقایق‌ها می‌گذری و عاشقشون می‌کنی، وقتی به خورشید اذن تابیدن می‌دی و به رود اجازه جاری شدن؛ وقتی لبخند می‌زنی وحیات رو به عالم هدیه می‌کنی، همه بی‌اختیار میگن الله اکبر! 

وقتی به نماز می‌ایستی، خم می‌شی و به رکوع می‌ری، پیشونیت رو روی خاک‌ها می‌گذاری و سجاده از اشک‌های تو خیس میشه، فرشته‌ها همنوای با تو می‌گن سبحان الله!

وقتی نگاه می‌کنی، ازهمین نزدیکی‌ها، از زیر سقف همین آسمون، و زیر لب دعا می‌خونی که خدایا شیعیانم...! دنیا می‌گه یا عین الله!

و وقتی من هر صبح و شام دنبال تو به هر گوشه‌ای سر می زنم، وقتی نشونیت رو از غریبه‌ها می‌گیرم، وقتی روی خاک‌ها رد پات رو جستجو می‌کنم، دلم با فریاد می‌گه یا حاضر و یا ناظر!

و بعد من رو آروم آروم میاره تا نزدیکی‌های تو، تا همونجا که عطر نفس‌هات رو می‌شنوم؛ ومن ناگهان به یاد میارم که این عطر رو بارها شنیدم، درست همون زمانی که از کنار شقایق‌ها می‌گذشتم و عاشق می‌شدم، درست وقتی از آب رود می‌نوشیدم و روان می‌شدم، درست وقتی به خورشید خیره می‌شدم و پر و بال می‌گرفتم، درست همون زمان‌ها بود که نگاهم در نگاه تو گم می‌شد وصدام با صدای تو یکی، اما من نمی‌فهمیدم! از بس که به من نزدیک بودی، از بس در کنارم بودی وعجب که من دوردستها رو به دنبالت می‌گشتم و تو رو نمی‌یافتم!

وعجب که هنوز هم تو به من نزدیکی و هنوز هم من چشم به راه تو خیره به دوردستهام!

السلام علیک یا عین الله یا اباصالح المهدی

  

 

++ 
دلم اندازه ی تمامِ…
…نـ ـ ـه…
انـــدازه ندارد …
بی اندازه دلگیرم بی تــــــــــــو …

 

من تمـــام شده ام؛ بیــــآ. . .

دیدارِ یارِ غایب دانی چه ذوق دارد. . . ؟

دلتنگی هایم ؛

تنهـــایی هایم ؛

نبودن هایت ؛

حجم دارد. . .

اگر غیر از این بود ؛

سنگینی این همه عـــدم. . .

کمرم را خم نمی کرد!

آقایِ من . . . !

مدتهــــاست لحظه به لحظه از ندیدنِ رویتــــ ،

اِنکَسَـــرَ ظَهـــری. . .

 

 

بسم الله الرحمـــن الرحیــــم

اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن

صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ

فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ

وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً

حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً

وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا

 

مگر نه این است که تو « او » شده ای. . . ؟!

یعنی رجب آمده باشد و وجب به وجب اشک نریزی؟

یعنی بچشی طعم « این الرجبیون » را

و حواست به ندای « هل من ناصر ینصرنی » حسین نباشد؟

یعنی خراب و مست قطعه قطعه ی تسبیحت باشی

و خراب نشده باشی پای قطعه قطعه ی دست های بریده ی عباس؟!

مگر می شود این روزها توبه کرد و یاد نماز شب زینب نیفتاد؟

مگر می شود این شب ها در خود شکست

و فراموش کرد « بعد از تو کمرم شکست » حسیــن را؟!

نکند فکر کنی که هنوز نرسیده؟! نکند؟ البته که رسیده!

قافله ی کرب و بلای زهرا رسیده است!

مگر گردهای چادر خاکی اش روی سجاده ی لیله الرغائیبت ننشسته؟!

نکند وقتی که گرم توبه ای گرمای جگر سوز زهر حسن را فراموش کنی؟!! نکند...؟

رجب اگر ماه توست...

و تو اگر او هستی...

پس نکند جای او خالی باشد .. لابه لای آرزوهات ؟

بگذار آروزهایت قد بکشد ! مثل علم عباس !

مگر نه این است که تو « او » شده ای؟

پس مبادا که سرسری بگذری از آرزوی خدا...؟

که آرزوی خدا هم « او » ست!

و تو وقتی که آرزو میکنی ...

پای این آرزو که بوی خون و شراب و آب و آتش و عدل می دهد، ضجّه بزن!

فقط کافی است که روح ات سه ساله باشد!

آنوقت تو هم پای آروزیت آنقدر اشک میریزی که فدایش می شوی!

فدای سبزی از راه نرسیده ی پرچم قرمز روی گنبد حسین....

فدای پیر خرابات الست! و مست شراب عهد الست!

فدای خنکای لب های دل سوختگان عاشورا...

فدای جارو کش خاکستر دری سوخته...توی کوچه های مدینه...

حالا بچش طعم این الرجبیــــــــــــون؟ را...

سر بکش عطر « هل من ناصر ینصرنی » مهدی را!

که از دل شب های رجب شکفته است!

مگر نه این است که تو « او » شده ای؟!....

+ + دلی اینجا / منتظر است / تا تو برایش / دعا حواله کنی / دعایی به خوش عطری ه ماه رجب !

چشم انتظار دعاهای پُر محبت ِ تان هستَم. . .

 

در دلِ تنگم گله هاست. . .

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
از شما دور شدن ، زار شدن هم دارد

هر که از چشم بیفتاد محلش ندهند
عبد آلوده شده خوار شدن هم دارد

عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمت
چشم بیمار شده تار شدن هم دارد

همه با درد به دنبال طبیبی هستیم
دوری از کوی تو بیمار شدن هم دارد

ای طبیب همه انگار دلت با ما نیست
بد شدن حس دل آزار شدن هم دارد

انقدر حرف در این سینه ما جمع شده
این همه عقده تلنبار شدن هم دارد

از کریمان فقرا جود و کرم میخواهند
لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد

نکند منتظر مردن مایی آقا
این بدی مانع بیدار شدن هم دارد

ما اسیریم، اسیر غم دنیا هستیم
غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد

علی اکبر لطیفیان

 

کے و کجآ وعده دیدآر مآ

اے نفست یآر و مددکآر مآ

کے و کجآ وعده دیدآر مآ

دلم جز هوآیـت ، هوآیـے ندآرد

به دنبآلِ ردے از پیشآنے ات؛

تمآم ِمُهر هآے مسجد رآ،

بوسیده امـــ . . .

اللهم عجل لولیک الفرج

 

امام حسن عسکری علیه السلام و ایجاد شبکه جهانی

امام خامنه ای: 
حضرت عسکرى علیه‌السلام در همان شهر سامرا، که در واقع مثل یک پادگان بود توانسته بودند با یک شبکه‌ى عظیم تبلیغاتى و تعلیماتى این همه ارتباطات را با سرتاسر دنیاى اسلام تنظیم کنند. فقط این نبود که مسائل نماز و روزه یا طهارت و نجاسات را جواب بدهند؛ در موضع «امام» با همان معناى اسلامىِ خودش قرار مى‌گرفتند و با مردم حرف مى‌زدند.
۱۳۸۲/۰۲/۲۰

میلاد امام حسن عسکری علیه السلام مبارک باد

مرا هم مبتلا کن

یا اباصالح. . .

مرا در جمع عاشقانت حسابم کن

برای پر زدن تا عرش انتخابم کن

جمعه هاے بی تـــو

نمی دانم

تا چند جمعه

بدون "تــــو"

باید به انتظـــار بنشینم...

***

+اللهم عجل لولیک الفرج

+اللهمـــ ارزقــنا توفیقـــ الشهادة فی سبیلکـــ 

أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّه

أَیْنَ السَّبِیلُ بَعْدَ السَّبِیل

 

بیـــــا 

 

و 

 

راه را 

 

نشانمان بده

 

+ هـوای دلی را کـه هـوایـی تـوسـت داشتـه بـاش...

 

   +اللهمـــ ارزقــنا توفیقـــ الشهادة فی سبیلکـــ 

 

انتـــــم الاول و الآخــــــر

انتـــــم الاول و الآخــــــر...

راه آن اســــت کــــه

تــــو ابتـــــدا و انتهـــــایش ایستــــاده بــــاشی

بـــــاقی همـــــه بیــــراهــــه اســت